1 Pieśń nad Pieśniami Salomona

2 Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust!
Bo miłość twa przedniejsza od wina².
3 Woń twych pachnideł słodka,
olejek rozlany – imię twe,
dlatego miłują cię dziewczęta.
4 Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy!³
Wprowadź³ mnie, królu, w twe komnaty!
Cieszyć się będziemy i weselić tobą,
i sławić twą miłość nad wino;
[jakże] słusznie cię miłują!
5 Śniada jestem, lecz piękna,
córki jerozolimskie,
jak namioty Kedaru⁴,
jak zasłony Szalma⁴.
6 Nie patrzcie na mnie, żem śniada,
że mnie spaliło słońce.
Synowie mej matki rozgniewali się na mnie,
postawili mnie na straży winnic:
a ja mej własnej winnicy⁵ nie ustrzegłam.
7 O ty, którego miłuje dusza moja,
wskaż mi, gdzie pasiesz swe stada,
gdzie dajesz im spocząć w południe,
abym się nie błąkała
wśród stad twych towarzyszy.

8 Jeśli nie wiesz⁶, o najpiękniejsza z niewiast,
pójdź za śladami trzód
i paś koźlęta twe
przy szałasach pasterzy.

9 Do zaprzęgu⁷ faraona
przyrównam cię, przyjaciółko moja.
10 Śliczne są lica twe wśród wisiorków,
szyja twa wśród korali.
11 Wisiorki zrobimy ci złote
z kuleczkami ze srebra.

12 Gdy król wśród biesiadników przebywa,
nard mój rozsiewa woń swoją⁸.
13 Mój miły jest mi woreczkiem mirry
wśród piersi mych położonym⁹.
14 Gronem henny¹⁰ jest mi umiłowany mój
w winnicach Engaddi.

15 O jak piękna jesteś, przyjaciółko moja,
jak piękna,
oczy twe jak gołębice!

16 Zaiste piękny jesteś, miły mój,
o jakże uroczy!
Łoże nasze z zieleni.

17 Belkami domu naszego są cedry,
a cyprysy ścianami¹¹.